W badaniach zostały podjęte m.in. takie problemy jak: przyrost liczby studentów i absolwentów kierunku pedagogika na przestrzeni trzynastu lat (1987-2000) oraz udział poszczególnych typów uczelni w kształceniu pedagogów. Badania te dotyczyły zarówno poziomu studiów licencjackich, jak i magisterskich na kierunku pedagogika w uczelniach wyższych oraz na specjalnościach pedagogicznych w Wyższych Szkołach Zawodowych. Wyniki płynące z przeprowadzonych badań są następujące: na przełomie lat obserwuje się znaczny wzrost wykształconych pedagogów (dla przykładu: o ile w 1987 r. co 17 student był na kierunku pedagogika, o tyle w 2000 r. na tym kierunku studiował już co 11 polski student), a także rozwój specjalności i specjalizacji w ramach tego kierunku studiów; istnieje znaczna dysproporcja pomiędzy studentami i absolwentami studiów stacjonarnych do niestacjonarnych; wątpliwa jest wysoka jakość kształcenia w trybie dziennym na kierunku pedagogika (wynika to ze zbyt dużej liczby osób, uczęszczającej na konkretne zajęcia). Wnioski z danych z badań można podzielić na trzy grupy tematyczne. Pierwszą z nich jest kwestia podniesienia jakości kształcenia na kierunku pedagogika poprzez umożliwienie bezpośredniego kontaktu studenta z pracownikiem naukowym. Drugą jest problem przemodelowania kryteriów rekrutacji na pedagogiczne studia niestacjonarne oraz lepsze uorganizowanie tej formy kształcenia. Kolejnym wnioskiem jest propozycja odejścia lub znacznego ograniczenia kształcenia specjalizacji nauczycielskiej w systemie niestacjonarnym. Ostatnim postulatem jest potrzeba na zorientowanie na badania losów absolwentów kierunku pedagogika. W doniesieniu badawczym nie zostały uwzględnione kwestie: liczebności próby badawczej oraz metod i narzędzi pozyskiwania danych.