Badanie przeprowadzono w celu analizy zjawiska agresji i form stosowania przemocy w stosunku do dzieci z uszkodzonym układem nerwowym. Teren badania stanowiły ośrodki rehabilitacyjno-wychowawcze, szkoły specjalne oraz publiczne szkoły podstawowe w województwie śląskim. Do zebrania materiału badawczego posłużono się specjalnie skonstruowaną ankietą i objęto nią: 1) rodziców dzieci z uszkodzeniami neurologicznymi (N = 30); 2) dzieci z niepełnowartościowym układem nerwowym (N = 30, w tym 17 osób z mózgowym porażeniem dziecięcym, sześć z zespołem Downa, czworo dzieci po przebytych chorobach infekcyjnych, troje dzieci po urazie głowy w okresie wczesnodziecięcym); 3) nauczycieli, wychowawców oraz terapeutów (N = 30); 4) dzieci zdrowe (N = 30 – grupa kontrolna). Do agresji słownej przyznało się 20% osób dorosłych, natomiast do agresji fizycznej – 10%. Z kolei zgodnie z odpowiedziami udzielonymi przez dzieci przemocy słownej doświadczało 80% ankietowanych z zaburzeniami neurologicznymi oraz 75% ankietowanych zdrowych, a doznawanie przemocy fizycznej deklarowało odpowiednio 12% i 21% dzieci. Na podstawie zgromadzonego materiału ustalono, że wobec dzieci zdrowych dorośli najczęściej stosowali agresję psychiczną (w tym przezywanie, pomniejszanie wartości) oraz agresję fizyczną (m.in. uderzenie ręką – 67%, popychanie – 61%). Z kolei w grupie dzieci z niepełnowartościowym układem nerwowym rodzice uciekali się przede wszystkim do przemocy fizycznej (w tym do popychania – 72%, szarpania – 41%, bicia ręką – 34%).