W badaniu wzięło udział 220 nauczycielek i 165 nauczycieli szkół podstawowych (włączając szkolnictwo specjalne) i ponadpodstawowych (szkoły zawodowe, licea, licea dla dorosłych, technika). Terenem badań objęto Trójmiasto oraz okoliczne miejscowości. Badano m.in. problem rozumienia i oceny koedukacji. Materiał badawczy wypowiedzi nauczycielskich pozwolił na wysnucie generalnych wniosków z badań: silna autonomia cech kobiecych i męskich nie pozwala na dostrzeżenie wspólnych cech związanych z obiema płciami, co skutkuje społecznymi problemami w polityce tzw. równych szans. Przekłada się to również na same warunki kształcenia tożsamości rodzajowej uczniów. Respondenci nie widzą w zaistniałej sytuacji zróżnicowania rodzajowego żadnego zagrożenia i twierdzą, że jest to naturalna sytuacja, której nie powinno się modyfikować. Sam termin „koedukacja” jest przez nich różnie rozumiany (jako „oswojenie” faktu istnienia różnic płciowych; jako adaptacja i zaakceptowanie istnienia różnic rodzajowych; jako określenie skutków koedukacji; jako odniesienie do polityki równych szans).