Cele badania: 1) Określenie zasobu słownictwa uczniów klasy trzeciej szkoły podstawowej. 2) Zbadanie i ukazanie wpływu stanu zdrowia na zasób słownictwa badanych uczniów. 3) Wysunięcie praktycznych postulatów dotyczących doskonalenia pracy w zakresie kształtowania i rozwijania sprawności leksykalnej uczniów. Do zebrania materiału badawczego posłużono się metodą sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem następujących technik: testu, wywiadu, obserwacji oraz analizy dokumentacji. Badaniem objęto 103 uczniów (49 chłopców i 54 dziewczęta) uczęszczających do czterech klas w Szkole Podstawowej nr 10 w Rzeszowie. Na podstawie zgromadzonego materiału 81 uczniów (78,6%) zakwalifikowano do grup dyspanseryjnych. Najliczniejszą grupę stanowili respondenci przynależący do jednej grupy dyspanseryjnej (40,7%). Do żadnej grupy nie należało 21,4% osób. Do dwóch grup należał taki sam odsetek, tj. 21,4% uczniów, do trzech – 13,6%, czterech – 1,0%, a sześciu – 1,9%. Wykazano również, że najwięcej osób cierpiało na trwałe uszkodzenia narządu ruchu oraz zaburzenia w statystyce ciała (32,6%). W dalszej kolejności odnotowano dominację uczniów z wadami i chorobami narządu wzroku (24,3%) oraz innymi chorobami przewlekłymi, wymagającymi czynnej opieki lekarskiej (19,4%). W wyniku obliczeń statystycznych ujawniono, że zachodził statystycznie istotny związek między stanem zdrowia respondentów a poziomem ich słownictwa. Ponadto sformułowano postulaty dotyczące działań nauczycieli mających łagodzić ujemne skutki choroby uczniów (w tym m.in. o zachęcaniu uczniów chorych do uczestniczenia w różnych formach aktywności pozalekcyjnej).