W badaniu poświęconym kompetencjom logopedycznym nauczyciela przedszkola wzięło udział łącznie 113 respondentów, w tym 87 ukończyło studium nauczycielskie, a 26 studium wychowania przedszkolnego. Badani nauczyciele pracowali w placówkach przedszkolnych w województwach śląskim, dolnośląskim, opolskim, mazowieckim, kujawsko-pomorskim, wielkopolskim i łódzkim. 65% badanych pracowało w miastach, a 35% na wsi. Blisko połowa respondentów uczestniczyła w zaledwie podstawowym kursie z logopedii. Mimo to wszyscy nauczyciele potrafili dostrzec zaburzenia artykulacyjne u dziecka. Diagnozę stawiano na podstawie tego, że dziecko mówiło inaczej niż inne dzieci (45,1% wskazań). Tylko dwie osoby miały ugruntowaną wiedzę na temat wad wymowy u dzieci i potrafiły określić ich rodzaj. 20 nauczycieli korzystało z fachowej literatury. 40 badanych wprawdzie potrafiło wskazać, że dziecko ma wadę wymowy, ale nie było w stanie określić, jaka to wada. 76,1% respondentów twierdziło, że natychmiast po postawieniu diagnozy dziecko powinno być poddane badaniu logopedycznemu. 6,2% nauczycieli wysłałoby dziecko na badania logopedyczne, gdy to ukończy szósty rok życia. Respondentów zapytano, z jakimi wadami wymowy u dzieci stykają się w placówkach przedszkolnych. 96,5% wskazało seplenienie, 31,8% reranie, 22,1% bezdźwięczną wymowę, 12,4% nosowanie, 51% nieprawidłową wymowę głosek: k, g, h, a 16,8% jąkanie.