Badanie przeprowadzono w celu porównania samooceny ucznia z oceną nauczyciela i odpowiedź na pytanie, jaki zachodzi związek między tymi ocenami. Badanie  przeprowadzono w 10 miastach wśród chłopców z klas piątych i ósmych szkoły podstawowej oraz z klas trzecich szkoły średniej (N = 20, szkoły wybrano losowo). Każdy z badanych podawał na kartce ocenę, jaką jego zdaniem powinien uzyskać z wychowania fizycznego na zakończenie semestru. Ocenę tę zestawiono z oceną nauczycieli – wszyscy mieli stopień magistra i zróżnicowany staż pracy. Zastosowano siedmiostopniową skalę ocen (2, 3-, 3, 3+, 4, 4+ i 5). Warunki pracy wahały się od bardzo dobrych (basen, sala) do przeciętnych. Otrzymane dane poddano analizie statystycznej. Wyniki badań wskazały na wysoką korelację między ocenami uczniów i ocenami nauczycieli (0,627 dla całości). Różnice w poszczególnych przedziałach klasowych były mało istotne. W związku z tym, że ze względu na znajomość swoich ocen początkowych uczniowie mogli oceniać siebie bardzo trafnie lub „pod nauczyciela”, badania uzupełniono o anonimową ocenę koleżeńską, zastosowaną wśród chłopców z Zespołu Szkół Mechanicznych w Lęborku i dziewcząt ze Studium Nauczycielskiego w tym samym mieście. Ponownie wystąpiła wysoka zbieżność samooceny i oceny klasy. W obu przypadkach przeważała ocena dobra. Zbieżność ocen może świadczyć o współpartnerstwie lub dobrym zapoznaniu się z kryteriami oceny wśród uczniów.