W badaniu wzięło udział łącznie 166 uczniów państwowych szkół muzycznych pierwszego stopnia oraz młodych uczestników nieformalnego i prywatnego kształcenia muzycznego. Respondenci pochodzili z województw wielkopolskiego, łódzkiego i kujawsko-pomorskiego. Przeprowadzono badanie samooceny i obserwacje uczniów. Wśród nauczycieli zebrano także opinie za pomocą Arkusza Obserwacji. Badanych zapytano m.in. o rozpoznawanie motywacji dziecka do gry na instrumencie muzycznym. Dla blisko połowy uczniów nauka gry na instrumencie stanowiła przyjemność. Blisko 20% respondentów stwierdziło, że nauka gry na instrumencie była dla nich ciekawym zajęciem. Blisko 10% badanych uważało naukę gry na instrumencie za obowiązek. Niewielu uczniów korzystało z dodatkowych konsultacji ze swoimi nauczycielami. Częściej z tej formy korzystali uczniowie szkół muzycznych niż osoby uczęszczające na ogniska muzyczne i inne formy kształcenia muzycznego. Blisko 80% uczniów uważało swoje kontakty z nauczycielami za bardzo dobre; osoby te chętnie współpracowały z nauczycielami. Na motywację uczniów do nauki gry na instrumencie nie miał wpływu typ szkoły albo formy kształcenia, którą podejmowali w tym celu.