Badanie przeprowadzono w celu diagnozy poziomu indywidualizacji w kształceniu wczesnoszkolnym oraz metod i form pracy wykorzystywanych przez nauczycieli w klasach I-III (badanie miało charakter pilotażowy). Do zebrania materiału badawczego posłużono się metodą sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem autorskiej ankiety. Próbę stanowiło 30 nauczycieli klas I-III pracujących w placówkach, w których realizowano projekt Pierwsze Uczniowskie Doświadczenia Drogą do Wiedzy (w badaniu wzięły udział losowo wybrane szkoły podstawowe nr 3, 11, 14, 16 i 17 w Rzeszowie). W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że respondenci definiowali indywidualizację w procesie edukacji jako dostosowanie nauczania do indywidualnych potrzeb dziecka, do możliwości rozwojowych każdego dziecka w klasie, do jego predyspozycji, zainteresowań i zdolności indywidualnych. Na podstawie udzielonych odpowiedzi ustalono, że zdecydowana większość badanych nauczycieli (26 osób) deklarowała stosowanie indywidualizacji w pracy z uczniami. Wśród najczęściej wskazywanych form i metod indywidualizacji znalazły się m.in.: stosowanie aktywnych i czynnościowych metod nauczania (w tym formy dramowe i teatralne), nauczanie zróżnicowane, wielopoziomowe oraz zajęcia dodatkowe.