Badanie przeprowadzono w celu diagnozy stanu realizacji kształcenia ekologicznego przed 1 września 1999 roku, a także analizy sposobów wdrażania postanowień ustawy o reformie systemu szkolnego w Polsce. Ankietą objęto 500 nauczycieli (w tym 470 kobiet oraz 30 mężczyzn) biologii lub przyrody, zatrudnionych w szkołach podstawowych w całym kraju. Wśród respondentów większość stanowiły osoby pracujące w środowisku wiejskim (51%). Pod względem stażu pracy dominowali nauczyciele czynni zawodowo od sześciu do 15 lat (45%) oraz od 16 do 25 lat (36%). W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że reforma oświaty wpłynęła na pewien wzrost intensywności edukacji ekologicznej (znaczny wzrost poziomu w tym zakresie najczęściej zauważali pedagodzy z najdłuższym stażem pracy). Stwierdzono również, że ścieżka ekologiczna realizowana była najczęściej na lekcjach przyrody podczas wprowadzania treści zbieżnych. Okazało się również, że w szkołach zlokalizowanych w miastach poniżej 100 tys. mieszkańców oraz na wsiach ścieżkę częściej realizowano zgodnie z propozycjami znajdującymi się w programach i podręcznikach. Natomiast w miastach powyżej 100 tys. mieszkańców zaobserwowano częste opracowywanie szkolnych programów realizacji ścieżki.