Celem przeprowadzonego badania było sprawdzenie, czy trudności w pisaniu uczniów mogą mieć podłoże w ich nieprawidłowym funkcjonowaniu społeczno-emocjonalnym. Do zebrania materiału badawczego posłużono się metodą sondażu diagnostycznego, którym objęto 76 uczniów (w tym 40 dziewczynek i 36 chłopców) uczęszczających do klas drugich jednej z lubelskich szkół podstawowych. Badanie przebiegło w dwóch etapach: w pierwszym analizowano poziom pisma uczniów (w zakresie poprawności graficznej, fonetycznej oraz ortograficznej). W drugim etapie wnikliwej obserwacji poddano pismo uczniów, u których stwierdzono trudności w pisaniu (zastosowano w tym celu Arkusz Społecznego Zachowania się Ucznia). W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że zdecydowana większość (ponad 76%) uczniów była zwykle grzeczna i uprzejma. Wykazano również, że niemal 70% ankietowanych drugoklasistów z trudnościami w pisaniu zwykle bądź zawsze utrzymywało porządek na ławce i w tornistrze, a przynajmniej o niego zabiegało. Jednocześnie zgodnie ze zgromadzonym materiałem ustalono, że ponad 20% osób z grupy badawczej bardzo często lub zawsze przeszkadzało w prowadzeniu zajęć. Okazało się również, że 71% uczniów z trudnościami w pisaniu unikało kontaktu z nauczycielem