Przedmiot badawczy stanowiła wiedza osobista nauczyciela i jej wpływ na konstruowanie wiedzy przez uczniów. Do zebrania materiału badawczego posłużono się metodą instrumentalnego studium przypadku. Badaniem objęto klasę 0 w szkole wiejskiej, zlokalizowanej w odległości około 20 kilometrów od Gdańska. Do klasy uczęszczało dziewięcioro uczniów (siedmiu chłopców oraz dwie dziewczynki). W ramach badania przeprowadzono: analizę dokumentów (w tym programu nauczania wraz z obudową dydaktyczną dla nauczyciela i ucznia oraz dziennika klasowego); wywiad częściowo standaryzowany z nauczycielką i uczniami (z każdym uczniem indywidualnie) oraz obserwację bezpośrednią (uczestnictwo w zajęciach szkolnych). Ponadto materiał badawczy stanowiły prace wykonane przez uczniów (m.in. prace plastyczne prezentujące latarnię morską). W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że wiedza nauczycielki wynika głównie z osobistego doświadczenia i w niektórych przypadkach stanowi dysonans z wiedzą publiczną lub jest powierzchowna. Okazało się również, że przyroda nie należała do zainteresowań osobistych nauczycielki, w związku z czym respondentka sama podkreślała, że nie czuła się komfortowo w trakcie zajęć o tej tematyce. Zgodnie ze zgromadzonym materiałem wykazano ponadto, że najmniej błędna była wiedza techniczna o statkach, stoczni oraz ludziach zawodowo związanych z morzem. Natomiast największa największa liczba niezweryfikowanych wyobrażeń potocznych dotyczyła wiedzy o organizmach morskich. Dodatkowo oceniono, że amplituda różnic indywidualnych w zasobie osobistej wiedzy uczniów była w badanej grupie duża.