Celem badań była analiza jakości życia u młodzieży z problemami z widzeniem (młodzież słabowidząca). Postawiono główne pytanie badawcze: jakie jest poczucie jakości życia osób z dysfunkcją narządu wzroku i na ile różni się ono od tego, jakie jest udziałem osób pełnosprawnych? Do badań wykorzystano Kwestionariusz Poczucia Jakości Życia (QLQ) z pominięciem pytań o pracę zawodową. Wszystkie dane z badań były analizowane w kilku obszarach (obszary te były zdeterminowane budową kwestionariusza): zadowolenie, umiejętność/produktywność, możliwość działania/niezależność, przynależność do społeczności/integracja ze społecznością. Badaniem objęto grupę 30 osób słabowidzących. Byli oni w wieku 16-18 lat (14 dziewcząt i 16 chłopców). Jednocześnie przebadano 30 osób bez dysfunkcji wzrokowych (stanowili oni grupę porównawczą). Analiza danych dowiodła, że obie grupy wysoko oceniły skalę: możliwość działania/niezależność, a najsłabiej: umiejętność/produktywność. Dodatkowo stwierdzono, że młodzież, która słabo widzi, wyżej ceni jakość swojego życia niż grupa młodzieży porównawczej bez wyżej wymienionych trudności. Osoby z trudnościami w widzeniu mają większe poczucie wolności (w wyborze działań), są bardziej samodzielne, odpowiedzialne za swój los i cechują się większą niezależnością. Ponadto mają silniejsze poczucie więzi z ludźmi, a także aktywniej uczestniczą w życiu społecznym.