Celem badań była analiza warunków materialnych i społecznych wśród rodzin, które wychowują dziecko niepełnosprawne, a także trudności, jakie napotykają oni na co dzień. Główny problem badawczy brzmiał: czy rodzice wychowujący dziecko niepełnosprawne napotykają trudności, które muszą pokonywać na ogół samodzielnie i ponad siły? Hipoteza badawcza natomiast brzmiała: rodzina wychowująca dziecko niepełnosprawne pokonuje wiele trudności w celu prawidłowego wychowania i rozwoju swojego dziecka. W badaniach posłużono się sondażem diagnostycznym. Przebadano 15 rodzin, które wychowywały 22 dzieci niepełnosprawnych (12 dziewczynek, 10 chłopców). Uczniowie uczęszczali do Zespołu Szkół Integracyjnych nr 1 we Włocławku. Niepełnosprawność dotyczyła upośledzeń umysłowych (w stopniu lekkim, umiarkowanym oraz z zespołem Downa). Wiek badanych oscylował w granicach 7-16 lat. Analiza wyników badań pokazuje, że dziecko niepełnosprawne jest zazwyczaj wychowywane przez obojga rodziców (wyjątkiem jest co czwarta rodzina, w której opiekę nad dzieckiem niepełnosprawnym przejęła matka lub dziadkowie). Upośledzenie dziecka – co wynika z badań – nie ma znaczącego wpływu na zmniejszenie grona znajomych rodziców takiego dziecka (zmniejsza się jedynie intensyfikacja spotkań). Wyniki badań pokazują, że większość matek dzieci niepełnosprawnych intelektualnie nie wiedziała w trakcie ciąży o chorobie dziecka (przyczyną były rzadkie kontakty z lekarzem prowadzącym). Większość rodzin korzystała z pomocy społecznej (cel: pozyskanie środków finansowych).