Przedmiot badawczy stanowiła diagnoza warunków i możliwości kształcenia kandydatów na nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej jako ludzi budujących w uniwersytecie. Analizie poddano również warunki osobowe, zewnętrzne, a przede wszystkim klimat studiowania obejmujący relacje między nauczycielem akademickim i studentami oraz jakość interakcji w grupie studenckiej. Badaniem objęto studentów pierwszego i piątego roku Uniwersytetu w Białymstoku oraz Uniwersytetu Warszawskiego (dobór próby miał charakter celowo-losowy). Łącznie w badaniu uczestniczyło 185 osób (w tym 12 nauczycieli akademickich). Do zebrania materiału badawczego posłużono się skalą M. Rokeacha, Skalą Preferencji Wartości K. Popielskiego oraz Skalą Poczucia Sensu Życia J.C. Crumbaugha i L.T. Maholicka. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że kandydaci na nauczycieli edukacji elementarnej nie mieli dostatecznych warunków do nabywania w procesie kształcenia optymistycznej postawy wobec przyszłości. Wykazano również, że sądy studentów piątego roku cechowały niedostatki zarówno pod względem rozpoznawania, kontroli i ekspresji własnych emocji, jak i rozpoznawania uczuć drugiego człowieka. Dodatkowo sformułowano wniosek o braku proporcji między kształtowaniem sfery poznawczej i emocjonalnej, a aksjologicznej i działaniowej w treściach kształcenia badanych osób. Ponadto ustalono na podstawie analizy programów kształcenia, że problematyka rozwoju nauczyciela jako człowieka budującego w ostatnich dwóch latach procesu kształcenia studentów wydawała się nieobecna.