Celem badań była weryfikacja poczucia sensu życia i systemu wartości u niepełnosprawnej młodzieży. Główny problem badawczy brzmiał: w jaki sposób rozumie sens życia młodzież z ograniczoną sprawnością ruchową. W badaniu wzięły udział trzy grupy młodzieży (16-21 lat) z problemami ze skoliozą, osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich oraz młodzież pełnosprawna ruchowo (stanowiła ona grupę porównawczą). Wykorzystano sondaż diagnostyczny oraz dokonano analizy wybranych przypadków osób z dysfunkcją narządu ruchu (przebadano osiem przypadków). W badaniu wykorzystano Skalę Wartości Schelerowskich (oprac. Brzozowski), Skalę Sensu Życia (oprac. Crumbaugh i Maholick), Inwentarz Profil rodziny (oprac. Gaś), Kwestionariusz orientacji życiowej SOC-29 do pomiaru poczucia koherencji, Kwestionariusz KBPK do pomiaru umiejscowienia poczucia kontroli (oprac. Kurzyp i Krasowicz). Posłużono się także techniką wywiadu. W opracowaniu danych zastosowano analizę statystyczną (pakiet STATISTICA i program SPSS PC). Badane osoby (16-21 lat; wykształcenie średnie) przebywały na terenie kilku ośrodków rehabilitacyjnych dla młodzieży z niepełnosprawnością ruchową (w Konstancinie, Przemyślu, Zakopanem). Całość badania była przeprowadzana w grupach 5-6 osobowych lub indywidualnie. Łącznie uzyskano materiał do analizy od 186 osób z niepełnosprawnością ruchową; dodatkowo zbadano także grupę porównawczą sprawną ruchowo – 96 osób. Wyniki badań pokazują, że w każdej z badanych grup współistnieje duże zróżnicowanie pojęcia sensu życia. Wśród wartości najważniejsze dla badanych okazały się te o charakterze moralnym: miłość bliźniego, uczciwość, dobroć (najmniej ceniona jest rzetelność). Jednym z wniosków z badań jest fakt występowania u badanej młodzieży współzależności pomiędzy poczuciem sensu życia, poczuciem koherencji, stopniem akceptacji różnego rodzaju wartości oraz oceną funkcjonowania rodziny.