Badanie przeprowadzono w celu analizy sposobów motywowania uczniów przez nauczycieli i rodziców oraz skonfrontowania ich z rodzajem motywacji przejawianej przez uczniów. Ankietą objęto 60 uczniów klas I-III oraz ich nauczycieli (30 osób) i rodziców. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że większość uczniów przejawiała motywację zewnętrzną do nauki. Wykazano, że motywacja zewnętrzna typu introjekcja występowała u większej liczby dziewcząt niż chłopców. Z kolei motywację wewnętrzną typu identyfikacja odnotowano u zaledwie 6% ogółu respondentów (jednocześnie zaobserwowano, że tylko chłopcy charakteryzowali się motywacją wewnętrzną do nauki). Niski poziom motywacji wewnętrznej wytłumaczono czynnikami stosowanymi przez rodziców oraz nauczycieli (zgodnie z uzyskanymi odpowiedziami tylko nieliczne odwoływały się do uczucia satysfakcji, radości z samego działania czy poczucia sprawstwa i wpływu na swoją pracę). Ustalono, że do najwyżej ocenionych oddziaływań motywacyjnych badani nauczyciele zaliczyli m.in.: czynniki oparte na relacjach interpersonalnych, zaangażowanie w sprawy dziecka, organizację pracy dziecka czy stosowanie pozytywnych wzmocnień. W grupie rodziców wysokie miejsce również zajęły czynniki oparte na relacjach interpersonalnych oraz zaangażowanie. Ponadto wskazano użyteczność zdobytej wiedzy, posługiwanie się własnym przykładem, a także organizację pracy dziecka.