Badanie przeprowadzono w ramach CPBP 08.16.IV. Celem badania było określenie poziomu umiejętności studentów wydziału lekarskiego w zakresie stosowania różnych form ruchowych w profilaktyce i rehabilitacji. Badaniem objęto 50 studentów szóstego roku wydziału lekarskiego. Po zapoznaniu badanych z ideą „zielonej recepty” poproszono ich o wypełnienie przygotowanych recept (każdy student otrzymał dwie) według wzoru. W receptach znajdowały się opisy dwudziestu przypadków medycznych, z którymi spotykają się lekarze pierwszego kontaktu. Badani musieli zaproponować pacjentom odpowiednią formę i dawkę wysiłku fizycznego. Porady oceniono w skali od pięciu (bardzo dobry) do dwóch (niedostateczny). Nie wystawiono ani jednej oceny bardzo dobrej. 13 studentów otrzymało ocenę dobrą, 48 – dostateczną, 39 – niedostateczną (w tym 25 osób nie wypełniło „zielonych recept”). Wyniki badania ujawniły, że studenci udzieliliby najmniej trafnych zaleceń w przypadkach: zwichnięcia stawów biodrowych u niemowląt, dyskopatii i rwy kulszowej, a także w zakresie wczesnego usprawnienia pooperacyjnego. Respondenci najczęściej podawali najprostsze propozycje wysiłku fizycznego: spacer, bieg, jazda na rowerze, pływanie, jednak nie potrafili określić dawki ruchu. Wykazano, że studenci szóstego roku wydziału lekarskiego nie potrafili zalecać pacjentom odpowiedniego wysiłku fizycznego, a zatem nie byli przygotowani do nadzoru nad przebiegiem rehabilitacji. Na podstawie zgromadzonego materiału sformułowano postulat większego nacisku w dydaktyce na aktywność fizyczną jako najprostszy środek profilaktyczny. Trzeba ponadto sprofilować system zajęć ruchowych dla studentów medycyny, by mogli oni posługiwać się środkami wychowania fizycznego w leczeniu pacjentów.