Przedmiot badania stanowił problem wpływu wybranych czynników rodzinnych na przestępczość nieletnich. W analizie posłużono się współczynnikiem korelacji; do zmiennych objaśnianych zaliczono takie mierniki jak: liczba przestępstw nieletnich; zabójstwo; uszczerbek na zdrowiu; udział w bójce lub pobiciu; zgwałcenie; kradzież rozbójnicza, rozbój, wymuszenie oraz kradzież z włamaniem. Za zmienne objaśniające przyjęto natomiast: dochód rozporządzalny; ocenę sytuacji materialnej w podziale na dobra, przeciętna i zła; bezrobocie ogółem; przeciętne wynagrodzenie, a także osoby korzystające ze świadczeń pomocy społecznej na 10 tys. ludności. Badanie zrealizowano dwuetapowo: w pierwszym etapie wyliczono wskaźnik korelacji na podstawie danych rzeczywistych (materiał stanowiły policyjne dane dotyczące m.in. przestępczości nieletnich w latach 1990-2012 oraz czynów zabronionych nieletnich w latach 1992-2012). Zgodnie z uzyskanym wynikiem stwierdzono, że większość zmiennych objaśniających w wysokim stopniu korelowała ze zmiennymi objaśnianymi (poza zgwałceniem). W drugim etapie wyliczono wskaźnik korelacji na podstawie danych zróżnicowanych. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że zabójcami mogą być częściej dzieci z rodzin o wyższym statusie materialnym (odnotowano korelację wzrostu wynagrodzeń ze zwiększoną liczbą bójek i pobić). Okazało się również, że wraz ze spadkiem dochodów i wynagrodzeń oraz zwiększeniem opinii o złej sytuacji materialnej rosła skala kradzieży w różnej formie. Nie odnotowano natomiast związku między przestępczością nieletnich a korzystaniem z pomocy społecznej oraz między bezrobociem a przestępczością nieletnich.