Sformułowano m.in. następujące pytania badawcze: Jaki jest poziom wiedzy studentów edukacji elementarnej o nauczaniu matematyki uczniów w młodszym wieku szkolnym? Jaki jest stosunek emocjonalny studentów kształcenia początkowego do nauczania matematyki na poziomie klas młodszych? W badaniu wzięło udział łącznie 113 studentek czwartego i piątego roku pedagogiki na Uniwersytecie w Białymstoku. W opinii respondentek atrakcyjność zajęć zwiększają takie metody nauczania i uczenia się jak instrukcja nauczyciela (5,6% wskazań), opowiadanie nauczyciela (29%), objaśnianie przez nauczyciela (5,6%), praktyczna działalność uczniów (71%), ćwiczenie umiejętności (14%), pokaz (54,2%), rozwiązywanie problemów (32,7%) oraz gry i zabawy matematyczne (87,9%). Na zajęciach z matematyki 87,6% badanych stosowałoby podręczniki, 93% zeszyty ćwiczeń, 53% środki manipulacyjne, 34,5% obrazki, 0,9% kalkulatory, a 28,3% liczydła. Żadna ze studentek nie wskazała w tym kontekście komputera (TIK). Badane twierdziły że w ramach kontroli i oceny postępów uczniowskich nie powinno się stosować obserwacji indywidualnej pracy uczniów, rozwiązywania przez uczniów zadań przy tablicy, sprawdzianów, sprawdzania pracy domowej oraz odpytywania ucznia (według hierarchii wskazań). Studentki uważały, że nie są gotowe do podjęcia nauczania matematyki ze względu na zbyt niskie kompetencje, choć na ogół deklarowały pozytywne nastawienie wobec kształcenia matematycznego.