Badanie przeprowadzono w celu analizy doświadczeń lekturowych młodzieży akademickiej. Próbę badawczą stanowili słuchacze studiów dziennych Uniwersytetu Warszawskiego, Politechniki Warszawskiej, Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego oraz Szkoły Głównej Handlowej. Do zebrania materiału posłużono się ankietą audytoryjną oraz metodą wywiadu pogłębionego, którym objęto około 100 osób (doboru próby dokonano na podstawie rozeznania środowiskowego, poszukiwano osób czytających wiele oraz lubiących opowiadać o swoich lekturach). W wyniku analiz autobiografii czytelniczych stwierdzono, że wśród respondentów występowało często szczególnego rodzaju zjawisko rozdwojenia autonarracji. Wykazano, że studenci stosunkowo chętnie deklarowali sięganie po teksty użytkowe, jednocześnie odnotowano przypadki wypierania z autonarracji czytelniczej części lektur zorientowanych na cele praktyczne (w tym m.in. instrukcje i piśmiennictwo samokształceniowe lub służące przezwyciężeniu problemów natury egzystencjalnej). Ustalono również, że tylko kilka osób przyznało się do korzystania z innego rodzaju tekstów użytkowych, tzn. bryków. Ponadto okazało się, że literatura piękna dla badanych nie była ani wiarygodna, ani nie stanowiła źródła inspiracji pod względem planowania podróży (w tym zakresie zdecydowana większość korzystała z przewodników).