Celem badań była odpowiedź na następujące pytania: jak przedstawia się stosowanie dopełniacza rzeczownika w mowie u dzieci czteroletnich; na ile są to formy zgodne z użytkowaniem języka przez dorosłych. Badania przeprowadzono w jednym z przedszkoli w Ełku. Do tego celu zgromadzono korpus tekstów od 18 dzieci (materiał ten zawierał 2759 wyrazów tekstowych; znajdowały się tu 724 rzeczowniki, co stanowiło przeszło 26% całości; 144 rzeczowniki z tego korpusu były w dopełniaczu – prawie 20% całości). Techniką, jaką posłużono się do badań, była indywidualna swobodna rozmowa. Badana grupa częściej używa dopełniacza w liczbie pojedynczej (prawie 78%) niż w mnogiej (ponad 22%). Wyniki badań pokazują większą frekwencję użycia końcówek -a niż -u (stosunek 31,5% do 8,1%). Najwięcej użyć w zakresie wszystkich rodzajów dopełniacza razem z formami niejednorodnymi stwierdzono w przypadku dopełniacza odczasownikowego (prawie 60%); najmniej przy dopełniaczu doliczebnikowym (4,2% procentowej zawartości). Badana grupa najczęściej używa okolicznika celu (23,7%) oraz dopełnienia dalszego (18,3%).