Celem badań pilotażowych była diagnoza aktualnego stanu edukacji ustawicznej w Polsce, obejmującej system formalny i nieformalny (szkolny i pozaszkolny). W badaniach posłużono się metodą sondażu diagnostycznego oraz technikami ankiety (kwestionariusz ankiety był zbudowany z 25 modułów) i badania dokumentów. Łącznie przebadano 11 rodzajów instytucji: placówki kształcenia ustawicznego i praktycznego, zakłady i urzędy pracy, Kościoły i organizacje religijne, związki zawodowe i organizacje rolników, organizacje zawodowe i branżowe pracodawców oraz pracobiorców, stowarzyszenia, fundacje i inne organizacje dobrowolne, instytucje naukowe, centralne i samorządy lokalne (dobór próby był celowy – z każdej z organizacji wybrano po pięć instytucji; łącznie było ich 55). Wyniki badań wskazują na charakterystykę badanych instytucji: 76% z nich posiada wpis w statucie lub innym akcie prawnym o działalności edukacyjnej, 33% to instytucje nastawione jedynie na szkolenie czy kształcenie, 9% posiada akredytację kuratora oświaty, a 11% akredytację innej instytucji; 16% jest wpisanych do rejestru Wojewódzkiego Urzędu Pracy instytucji szkolących bezrobotnych, a 11% do ewidencji działalności gospodarczej w gminie, natomiast 16% posiada certyfikat jakości w zakresie działalności szkoleniowej.