Projekt badawczy podjęto w celu diagnozy skuteczności leczenia dietetycznego u dzieci z otyłością prostą. W toku badania dokonano wielopoziomowej analizy stanu odżywiania, sposobu żywienia oraz zachowań żywieniowych, a także wpływu wybranych (innych niż żywieniowe) czynników środowiskowych. Próbę stanowiło 236 dzieci w wieku od trzech do 15 lat, które zostały skierowane do Poradni Gastroenterologicznej i Endokrynologicznej Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie (respondenci zamieszkiwali region Mazowsza). Otyłość prostą (bez powikłań) oceniono za pośrednictwem wskaźnika względnej masy ciała (BMI). Ponadto w badaniu wykorzystano tabele rozwoju somatycznego dzieci i młodzieży, a także wskaźniki stopnia otłuszczenia. W analizie uwzględniono również dane środowiskowe, zgromadzone za pomocą autorskiej ankiety, wyniki badania podmiotowego, antropometrycznego i biochemicznego oraz informacje zebrane podczas rutynowego wywiadu lekarskiego (przeprowadzonego na pierwszej wizycie). Stwierdzono występowanie związku pomiędzy nadwagą u dzieci a otyłością u ich ojców oraz otyłością u dzieci a wykształceniem ich matek. Odnotowano również dodatnią zależność pomiędzy zmianą stopnia otyłości u dzieci a obniżeniem spożycia głównie węglowodanów oraz energii i tłuszczu podczas postępowania dietetycznego. Ponadto zgromadzony materiał pozwolił ustalić ujemną zależność pomiędzy zmianą stopnia otyłości u dzieci a udziałem białka w puli energetycznej całodziennych racji pokarmowych (CRP).