W badaniu wzięło udział 150 osób z Łodzi i wsi położonych w województwie łódzkim. W badanej próbie było 75 respondentów ze środowiska miejskiego i 75 z wiejskiego. Badanie zostało przeprowadzone przez słuchaczy Kolegium Nauczycielskiego w Zgierzu w ramach praktyki ciągłej. Do zebrania materiału badawczego posłużono się metoda wywiadu. Badani do 20. roku życia rozumieli autorytet jako osobę, z której należy brać przykład. Jedna osoba uważała za autorytet osobę godną zaufania. Badani w wieku od 21 do 60 lat podawali bardziej szczegółowe i zróżnicowane odpowiedzi. Za autorytet w tej grupie respondentów uznawano osobę posiadającą prestiż i ogólnie uznawaną w środowisku. Tylko 16% badanych wskazało nauczyciela jako osobę posiadającą autorytet wśród młodych ludzi (w tej grupie respondentów nie było żadnego badanego do 20. roku życia). Do preferowanych typów autorytetu nauczyciela większość respondentów zaliczyła autorytet oparty na wiedzy, mądrości i wykształceniu oraz na pozycji i tytule, obejmujący uznanie dla stanowiska czy odpowiedzialności człowieka legitymującego się danym poważaniem. Do przyczyn spadku autorytetu nauczyciela i prestiżu zawodu badani zaliczyli takie czynniki jak: wypalenie zawodowe obejmujące coraz większą liczbę nauczycieli, brak czasu dla uczniów i rodziców, brak predyspozycji do pracy z dziećmi i młodzieżą oraz jawne faworyzowanie wybranych uczniów. Większość uczestników badania zgodziła się, że z każdym rokiem maleje prestiż zawodu nauczyciela. Badani jednocześnie byli zdania, że zawód ten powinien być wykonywany wyłącznie przez osoby z powołaniem. Badani w wieku od 21 do 60 lat podzielali w większości opinię, że zarobki nauczyciela powinny pozostać na takim samym poziomie albo nieznacznie wzrosnąć.