Sformułowano następujący problem badawczy: Jakie występują zależności pomiędzy takimi zmiennymi, jak: płeć, wiek, miejsce zamieszkania, miejsce pracy, typ placówki oświatowej, staż pracy, stopień awansu zawodowego, nauczany przedmiot a wymiarami empatii mierzonymi Indeksem Reaktywności Interpersonalnej M.H. Davisa? W badaniu wzięło udział łącznie 494 respondentów w wieku od 22 do 63 lat. 77% badanych stanowiły kobiety. 51% nauczycieli pochodziło z Radomia, a 24% pracowało na wsi. 33% badanych było zatrudnionych w gimnazjach, a 27% liceach, po 3% zaś w zasadniczych szkołach zawodowych i technikach oraz 7% w przedszkolach. 36% nauczycieli uczyło przedmiotów humanistycznych, 25% ścisłych, 21% zaś wychowania fizycznego. 11% respondentów stanowili nauczyciele nauczania zintegrowanego. Na podstawie wyników badania stwierdzono wyraźną różnicę w zakresie empatii pomiędzy nauczycielami i nauczycielkami. Istotnie wyższe wyniki uzyskały kobiety w zakresie empatycznej troski i przyjmowaniu perspektywy. Nauczycielki ponadto wykazywały silniejszą tendencję do wchodzenia w role fikcyjnych bohaterów literackich i filmowych. Bardzo istotne różnice wystąpiły również w czterech wymiarach empatii dla grup nauczycieli zatrudnionych w placówkach o różnym poziomie kształcenia. Nauczyciele pierwszych klas szkoły podstawowej wykazywali największą skłonność do reagowania nieszczęściem na cudze nieszczęścia. Nie stwierdzono różnic między nauczycielami o różnych stopniach awansu zawodowego. Najwyższe średnie we wszystkich wymiarach empatii osiągnęli nauczyciele o najdłuższym stażu pracy.