Przedmiot badawczy stanowiły przyczyny wad słuchu u rodzeństw obarczonych odbiorczym uszkodzeniem słuchu, których rodzice byli prawidłowo słyszący. W badaniu wzięło udział 12 rodzin, w których co najmniej u dwojga dzieci występowało uszkodzenie słuchu typu odbiorczego. Łącznie badaniem objęto 26 dzieci w wieku 5-17 lat (w tym 17 chłopców i dziewięć dziewczynek). Dodatkowo w analizie uwzględniono wyniki dwojga słyszącego rodzeństwa dzieci głuchych. Do zebrania materiału badawczego posłużono się wywiadem, wykonano również badania pediatryczne, laryngologiczne, audiologiczne oraz diagnostykę molekularną w celu wykrycia mutacji w genie GJB2. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że tylko w dwóch rodzinach wśród dalszych krewnych występowały przypadki głuchoty. Wykazano, że w ośmiu rodzinach wada słuchu u pierwszego dziecka była wykryta w wieku poniżej trzeciego roku życia, natomiast w czterech rodzinach wadę zdiagnozowano po ukończeniu trzeciego roku życia dziecka. Uszkodzenie słuchu u młodszego rodzeństwa rozpoznano w 10 rodzinach w drugim roku życia, a w dwóch przypadkach powyżej trzeciego roku życia. Zgodnie ze zgromadzonym materiałem okazało się, że w większości defekt molekularny wynikał z wystąpienia mutacji 35delG (jednocześnie odnotowano, że nosicielem tej mutacji było jedno z badanych dzieci słyszących).