Celem badań była weryfikacja sprawności formułowania przeprosin przez cudzoziemców (założono, że warunkami badań będzie realizacja tego aktu w sytuacji oficjalnej i nieoficjalnej). Postawiono następujące pytania badawcze: jaki jest stopień poprawności gramatycznej przeprosin w grupach na trzech poziomach zaawansowania, jaki sposób słownictwa opanowały te grupy, jakiego rodzaju błędy gramatyczne i leksykalne wystąpiły na poszczególnych poziomach. W badaniach posłużono się ankietą, którą przeprowadzono w Szkole Języka i Kultury Polskiej (Uniwersytet Wrocławski) i w Studium Języków Obcych (Politechnika Wrocławska), a także na uniwersytetach w Anglii, Finlandii, Niemczech, Włoszech, Francji. Pozyskanie danych od cudzoziemców nastąpiło dzięki pisemnemu testowi kwestionariuszowemu (badani mieli ułożyć dialogi w sytuacji nieoficjalnej i oficjalnej). Pozyskano 130 odpowiedzi od uczących się języka polskiego jako obcego (39 studentów początkujących, 29 średniozaawansowanych, 62 zaawansowanych). Opracowaniu danych posłużyły metody ilościowe (poprawność gramatyczna wypowiedzi i zasób słownictwa) i jakościowe (typowe wypowiedzi błędne). Wyniki pokazują, że wypowiedź na poziomie rodowitego użytkownika języka (czyli taka, która powinna się cechować skomplikowaną strukturą, bezbłędną fleksją i składnią) charakteryzowała w stopniu największym grupę zaawansowaną (w sytuacji nieoficjalnej stopień poprawności gramatycznej sięgał prawie 34%, w sytuacji oficjalnej ponad 45%). Podobnie rzecz wyglądała w tej samej grupie odnośnie do słownictwa i używania idiomów na poziomie rodowitego użytkownika języka, a także stosowania wyszukanego słownictwa (sytuacja nieoficjalna – ponad 27%, sytuacja oficjalna – ponad 61%). Analiza jakościowa wskazała na najczęściej popełniane błędy. Dotyczyły one błędnego użycia form czasowników, przymiotnika i rzeczownika, zaimków i spójników.