Celem badania była odpowiedź na pytanie: w jaki sposób spostrzegają dziewczynki z zespołem (z.) Turnera ich rodzice. Próbę badawczą stanowili rodzice 10 dziewczynek (ustalonym kryterium doboru respondentów był wiek dziecka; dziewczynki miały od 6 do 12 lat, w tym trzy uczęszczały do zerówki, a siedem do szkoły podstawowej). Wśród badanych znalazło się osiem par małżeńskich, jedna matka samodzielnie wychowująca córkę oraz jeden ojciec (w związku z nieobecnością matka nie uczestniczyła w badaniu). Do zebrania materiału posłużono się ustrukturowanym wywiadem klinicznym (opracowanym w dwóch równoważnych wersjach: dla matek i dla ojców). W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że rodzice koncentrowali się na opisie wyglądu zewnętrznego dziecka (najczęściej wymieniano niedobór wzrostu oraz dysproporcje w budowie). W zakresie reprezentacji sfery poznawczej badani najczęściej zwracali uwagę na obiektywne trudności ich córek, tzn. problemy z koncentracją uwagi oraz zaległości w nauce, które były spowodowane nieobecnościami w szkole (wynikającymi z kolei z konieczności odbycia wizyty u lekarzy). Zgodnie ze zgromadzonym materiałem wykazano również, że pod względem reprezentacji sfery emocjonalno-społecznej respondenci wykazywali świadomość niskiej samooceny ich córek.