Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: W jakim stopniu podnoszenie poziomu wykształcenia wpływa na wzrost wynagrodzeń? Czy występują istotne różnice w wynagrodzeniach między różnymi sekcjami gospodarki i grupami zawodów? Jakie są różnice w wynagrodzeniach między Polską i krajami tzw. dawnej Unii Europejskiej (15 krajów) w zależności od grupy zawodowej i sekcji gospodarki? Analizie poddano: przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto według grupy zawodów i grup wiekowych (w oparciu o Klasyfikację zawodów i specjalności), dynamikę zmian wynagrodzenia miesięcznego brutto według sekcji w latach 1999-2003, a także stosunek wynagrodzenia miesięcznego brutto w poszczególnych sekcjach do wynagrodzenia brutto ogółem w Polsce i w dawnej Unii Europejskiej (z wyszczególnieniem wynagrodzeń absolwentów studiów wyższych). W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, że osoby z wyższym wykształceniem otrzymywały o blisko 50% wyższe wynagrodzenie od średniego wynagrodzenia wszystkich pracujących w Polsce. Okazało się, że najniższe wynagrodzenie uzyskiwały osoby najmłodsze (do 29. roku życia) – wśród nich tylko w dwóch grupach zawodowych (tzn. specjalistów, kierowników, parlamentarzystów itd.) wynagrodzenie przewyższało średnią krajową. Wykazano również, że wyższe wynagrodzenie otrzymywały osoby z wykształceniem związanym z takimi dziedzinami jak: ekonomia, administracja oraz kierunkami politechnicznymi. Dodatkowo odnotowano, że w stosunku wynagrodzeń w Polsce i krajach „starej” Unii Europejskiej (ogółem i wśród osób z wykształceniem wyższym) wynagrodzenie Polaków stanowiło średnio 25% wynagrodzenia unijnego.