Przedmiotem badań o charakterze pilotażowym było wdrażanie studentów do techniki autoewaluacji w ramach rozwijania ich kompetencji dyskursywnych w dyskusji nieformalnej (mogło to służyć im także w wypracowaniu autokontroli w komunikacji ustnej). Celem badań była weryfikacja wpływu ćwiczeń metakognitywnych na rozwój kompetencji o charakterze językowo-komunikacyjnym u studentów. Hipotezy badawcze zakładały, że istnieje możliwość oceny przez daną osobę własnych kompetencji komunikacyjnych oraz że na rozwój tych sprawności mają istotny wpływ ćwiczenia językowe połączone z refleksją metajęzykową. Przebieg badań wyglądał następująco: badani (uczestniczący w nieformalnej dyskusji) byli obserwowani i nagrywani; interakcje między nimi analizowano pod kątem poprawności językowej i skuteczności komunikacyjnej (np. argumentowanie). Zadaniem badanych były następujące formy wypowiedzi m.in.: refleksje w małych grupach na dany temat (np. wyrażanie własnych opinii), dyskusje grupowe i panelowe z podziałem na role, wyciąganie wniosków. Koncepcja opisana w doniesieniu opierała się na wykorzystaniu jakościowej metody – badań w działaniu. Zastosowano takie narzędzia empiryczne jak: ankiety, wywiady, nagrania. Wyniki badań pokazały stopień przygotowania badanych studentów do techniki autoewaluacji wypowiedzi ustnej (głównym kryterium dla badanych okazała się poprawność komunikacyjna; respondenci byli gotowi – w ich własnej ocenie – do samodzielnego znajdowania swoich błędów). Ponadto postawa badanych wobec techniki autoewaluacji potwierdziła długofalowość procesów wdrożeniowych tej techniki. Badania określiły także stopień wpływu techniki autoewaluacji produkcji językowych studentów na autokontrolę ich wypowiedzi ustnych.