Badanie przeprowadzono w celu: 1) Opisania przyczyn emocji własnych i emocji rodziców w percepcji dzieci 6-letnich. 2) Opisania przejawów emocji własnych i emocji rodziców w percepcji dzieci 6-letnich. 3) Uchwycenia ewentualnych różnic związanych z płcią w dziecięcej percepcji przyczyn i przejawów emocji. Próbę badawczą stanowiło 120 dzieci (60 chłopców i 60 dziewczynek) uczęszczających do krakowskich przedszkoli (wszyscy respondenci uczęszczali do placówki przedszkolnej minimum trzy lata). Do zebrania materiału posłużono się metodą rozmowy, która miała charakter zdań niedokończonych. Na podstawie zgromadzonych danych stwierdzono, że dzieci kończące edukację przedszkolną dysponują wiedzą emocjonalną (w obszarze podstawowych emocji) związaną z sytuacjami emotogennymi oraz wzbudzanymi przez nie aktami ekspresji oraz aktami działania. Wykazano, że ponad połowa badanych sześciolatków deklarowała doświadczania lęku przed ciemnością i nadprzyrodzonymi zjawiskami. Zgodnie z udzielonymi odpowiedziami smutek u respondentów najczęściej powodowała izolacja w grupie (30,8%), odczuwanie złości wiązało się z doświadczaniem dokuczania (50,8%), natomiast radość wynikała z zabawy z rodziną (30,8%), a także otrzymywania prezentów (23,3%). Ustalono również, że do najczęstszych przejawów emocji rodziców w percepcji badanych sześciolatków należały: przerażona mina (lęk), wykonywanie różnych prac (smutek), krzyk (złość) oraz śmiech (radość).