Poszukiwano odpowiedzi na następujące pytania badawcze: W jakim stopniu [studenci] odczuwają podmiotowość własną? Czy istnieje różnica między kobietami a mężczyznami w pojmowaniu i odczuwaniu podmiotowości? Jak odbierają sposób ich traktowania przez nauczycieli akademickich? Jakie cechy osobowości wykładowców cenią sobie najbardziej, a które uważają za niepożądane? Do zebrania materiału badawczego posłużono się techniką ankiety audytoryjnej. Uczestniczyło w niej 287 studentów, w tym 143 kobiety i 144 mężczyzn. Do zmiennych niezależnych zaliczono płeć, tryb i kierunek studiów. Wysokie poczucie własnej podmiotowości odczuwało 57,3% kobiet i 58,3% mężczyzn, a bardzo wysokie odpowiednio 11,9% i 13,9%. Nieco więcej kobiet niż mężczyzn oceniło swoje poczucie podmiotowości jako przeciętne – odpowiednio: 29,4% i 25%. Na ogół pozytywnie oceniano traktowanie studentów przez pracowników uczelni. Jako bardzo dobry sposób traktowania studentów oceniło 7,7% kobiet i 16,7% mężczyzn. Z kolei za dobry uznało go odpowiednio 38,5% i 42,4%, a za taki sobie 44% i 25,7%. Mężczyźni nieco krytyczniej wypowiadali się na temat traktowania studentów przez nauczycieli akademickich. Za bardzo złe uznało traktowanie 2,1% kobiet i 6,9% mężczyzn, a za złe 7,7% kobiet i 8,3% mężczyzn. Z reguły przeciętnie oceniano odczucie podmiotowego traktowania studentów przez prowadzących zajęcia dydaktyczne – odpowiedź taką wskazało 48,9% kobiet i 44,4% mężczyzn. Wysoką ocenę w tym kontekście wskazało 11% studentek i 31% studentów, a bardzo wysoką odpowiednio 0,7% i 6,3%. Za lekceważący uznano sposób traktowania studentów przez wykładowców wśród 9,1% kobiet i 4,9% mężczyzn. Za formalne uznano traktowanie studentów przez wykładowców wśród 72% kobiet i 76,4% mężczyzn.