Główne pytanie badawcze brzmiało: jak autokontrola na strategiami dyskursywnymi w interakcjach emocjonalnych wpływa na rozwój umiejętności negocjacyjnych osób uczących się, jej indywidualnej kompetencji komunikacyjnej i indywidualnej kompetencji uczeniowej w tym zakresie. Hipoteza badawcza brzmiała: koncentracja w działaniach dydaktycznych na negocjacji treści emocjonalnych w interakcji i na dialogowym ich przetwarzaniu w argumentacjach może pomóc w rozwijaniu pełniejszego i bardziej autentycznego dialogu oraz indywidualnej kompetencji komunikacyjnej i uczeniowej. Przedmiotem badań pilotażowych był język obcy (mówiony) studentów i zachowania typowe dla dyskursu pozornego. Wyniki badań potwierdziły: brak sygnałów dialogowych, brak sygnałów aktywnego słuchania np. nawiązań, parafraz, cytowań; zbyt dużą bezpośredniość, zbyt krótkie lub zbyt długie formuły wypowiadania się i in. Badania pilotażowe stały się podstawą do zaprojektowania badania w działaniu, które miało badać strategie dyskursywne w dwóch typach sytuacji: ratyfikacji i sytuacji argumentacyjnej/konfliktowej (negocjacji). Materiałem do analizy miały być strategie nawiązujące do retoryki Rogeriańskiej i strategie w ujęciu analizy konwersacyjnej i socjolingwistyki interakcyjnej (np. strategie wyrażania powodu czy strategie naprawcze). W badaniu w działaniu zaproponowano wykorzystanie metodologii jakościowej – analizy interakcji w postaci nagrań audio i wideo.