Badanie przeprowadzono w celu analizy, jaki wpływ na strukturę osobowości jednostki ma doświadczona w dzieciństwie przemoc emocjonalna i fizyczna. Do zebrania materiału badawczego posłużono się zmodyfikowaną wersją Skali Zespołu Dziecka Krzywdzonego (SZDK) autorstwa K. Kmiecik-Baran i B. Wojciechowskiej oraz Kwestionariuszem HCTI F.L. Coolidge’a. Badaniem objęto 145 studentów (73 kobiety i 72 mężczyzn) w wieku od 22 do 28 lat. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że 19% respondentów doświadczyło w mniejszym lub większym natężeniu przemocy emocjonalnej. Przemocy fizycznej doznał mniejszy odsetek badanych (9% sporadycznie w relacjach z bliskimi, a 1% – regularnie). Wśród osób obciążonych przemocą zaobserwowano zbliżony stopień średniego natężenie ugodowości, agresji i oddzielenia. Ofiary przemocy emocjonalnej deklarowały przekonanie o potrzebie okazywania odwagi i siły oraz dbania wyłącznie o swoje dobro. Z kolei osoby, które doświadczyły przemocy fizycznej, cechowała skłonność do ograniczania potrzeb relacji oraz nasilenia potrzeby niezależności.