Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: Czy u polskich dzieci uczących się języka angielskiego istnieje związek pomiędzy poziomem kompetencji fonologicznej w języku ojczystym i w nabywanym języku obcym? Czy fakt uczenia się języka obcego (angielskiego) wiąże się z poziomem rozwoju kompetencji fonologicznej w zakresie różnicowania fonemów oraz dokonywania operacji na sylabach i logotomach w języku ojczystym (polskim)? Do zebrania materiału badawczego posłużono się werbalną próbą Polski język autorstwa M. Bogdanowicz, obrazkową wersją próby Rymy i aliteracje opracowanej przez M. Lipowską oraz anglojęzyczną wersją próby Rymy i aliteracje. W badaniu wzięło udział 100 dzieci (50 chłopców i 50 dziewczynek) w wieku od 4;5 do 6;3 roku. Respondenci uczęszczali do przedszkoli w Trójmieście (wykluczono osoby z opóźnieniem rozwoju umysłowego, niedosłuchem, poważną wadą wzroku oraz anatomicznymi dysfunkcjami artykulatorów). Wśród badanych dzieci 40 uczyło się języka angielskiego od dwóch lat (w tym 20 uczęszczało do przedszkola anglojęzycznego, a 20 do tradycyjnej placówki, w której lekcje języka angielskiego odbywały się dwa razy w tygodniu przez pół godziny), natomiast 60 dzieci nie uczyło się nigdy tego języka. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że synteza sylabowa oraz różnicowanie rymów były rozwinięte na wyższym poziomie u dzieci uczących się języka angielskiego w porównaniu z dziećmi, które uczyły się jedynie języka polskiego. Natomiast pod względem różnicowania fonemów dzieci uczące się języków polskiego i angielskiego uzyskały niższe wyniki od dzieci uczących się tylko języka polskiego.