Badanie przeprowadzono w celu analizy zmian w poziomie i profilu rozwoju psychoruchowego dzieci autystycznych poddanych oddziaływaniom terapeutycznym. Do zebrania materiału badawczego posłużono się Skalą Oceny Autyzmu Dziecięcego CARS, Profilem Psychoedukacyjnym PEP-R oraz Diagnostyczną Listą Kontrolną E-2 Bernarda Rimlanda. Teren badania stanowiły Ośrodek Pomocy Terapeutycznej dla Osób Autystycznych oraz Poradnia dla Osób Autystycznych z Gdańska. Próba liczyła 40 dzieci (32 chłopców oraz osiem dziewczynek) w wieku od trzech do 12 lat ze zdiagnozowanym autyzmem dziecięcym. U większości respondentów (78%) diagnozę postawiono między czwartym a szóstym rokiem życia (jedynie 22% osób zostało zdiagnozowanych między drugim a czwartym rokiem życia). W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że model terapii eklektycznej (łączącej terapię edukacyjno-behawioralną z mniej dyrektywnymi metodami) wpłynął na zmniejszenie natężenia zachowań autystycznych oraz przyczynił się do podwyższenia ogólnego poziomu rozwoju psychoruchowego respondentów. Zgodnie ze zgromadzonym materiałem największą zmianę odnotowano w naśladowaniu, z kolei najmniejszą w mowie czynnej.