Celem badania była weryfikacja związków oraz zależności pomiędzy akceptacją siebie i innych a wsparciem społecznym dla kobiet niepełnosprawnych. Wybrane problemy szczegółowe były następujące: jaki poziom samoakceptacji i akceptacji innych jest udziałem kobiet niepełnosprawnych; na ile jest on zbieżny z tym, jaki prezentują kobiety pełnosprawne; czy istnieje i jaki ma charakter współzależność pomiędzy samoakceptacją a akceptacją innych w przypadku badanych kobiet. W badaniu wykorzystano: Skalę Bergera i Skalę Wsparcia Społecznego Norbecka. Zastosowano także Skalę Samoakceptacji i Akceptacji Innych – NSSQ (oprac. Berger). W badaniu wzięło udział 60 osób (30 niepełnosprawnych studentek – grupa „a”, 30 zdrowych – grupa „b”). Analiza wyników badania pokazała, że wyższy poziom samoakceptacji występuje u kobiet z niepełnosprawnością. Analiza korelacyjna potwierdziła, że od samoakceptacji zależy społeczna percepcja innych, a także że pozytywne postrzeganie innych ludzi oraz ich akceptacja mają znaczący wpływ dla akceptacji samego siebie. Biorąc pod uwagę wsparcie społeczne badanych osób, okazało się, że najważniejsze jest wsparcie emocjonalne, następnie afirmacyjne, a najmniej istotne jest pożyczenie pieniędzy lub pielęgnacja osób podczas choroby. Wyniki badania, poparte analizą statystyczną, udowodniły, że im wyższy wskaźnik samoakceptacji i akceptacji innych przez osoby niepełnosprawne, tym wyższa ocena wsparcia społecznego u badanych studentek. Korelacja pomiędzy akceptacją samego siebie i innych a wsparciem społecznym potwierdziła się w podstawowej grupie (w aspekcie akceptacji siebie).