Pytania badawcze brzmiały: czy współcześnie edukacja przestała być dla młodzieży tym, czym była dla ich rodziców, czyli celem samym w sobie; czy wykształcenie, powodujące w latach osiemdziesiątych nawet degradację materialną, obecnie zapewnia, w opinii młodzieży, osiągnięcie określonej pozycji społecznej. W badaniu zastosowano sondaż diagnostyczny. Do pozyskania konkretnych danych posłużono się ankietą. Terenem badań były dwie warszawskie szkoły średnie: Liceum Księgarskie i Zespół Szkół Zawodowych o profilu mechanika pojazdów (dobór celowy). W badaniu wzięło udział 164 uczniów (Liceum Księgarskie – 102 uczniów; ZSZ – 62 osoby). Analiza wyników pokazała m.in. dane dotyczące wyborów edukacyjnych młodzieży. Połowa badanych wybierała odpowiedź, na pytanie o plany edukacyjne, dotyczącą studiów i pracy. Średnio co czwarty badany nie potrafił dookreślić swoich zamierzeń edukacyjnych. Ponadto w doniesieniu zawarto informacje na temat zależności aspiracji edukacyjnych od płci i typu szkoły (badanie nie wykazało istotnych różnic w wyborach młodzieży). Zapytano także o czynniki mające wpływ na wybór szkoły przez badanych. Okazało się, że 51% respondentów udzieliło odpowiedzi: ja sam; średnio co czwarty badany polegał na opinii rodziców, opiekunów (26%); warunki materialne miały decydujący wpływ w jednym procencie przypadków. Wnioski z badań potwierdziły m.in., że młodzież bardzo często postrzega edukację jako umożliwiającą i urealniającą osiągnięcie sukcesu życiowego i zawodowego.