Głównym celem badań było ustalenie i dookreślenie momentu w rozwoju dziecka, w którym potrafiłoby ono wykorzystać kod werbalny i niewerbalny z uwzględnieniem ich przekładalności. Istotne w badaniach było także ustalenie sposobu dokonywania się transmisji dwóch wymienionych wyżej kodów – z informacji w kodzie werbalnym na kod obrazowy oraz analogicznie: z informacji ujętych w kodzie obrazowym na kod werbalny. Badania przeprowadzono wśród dzieci podzielonych na trzy grupy wiekowe (każda z grup liczyła po 30 osób, 15 chłopców oraz 15 dziewczynek): dzieci średniej grupy przedszkolnej (cztery lata), uczniowie pierwszej klasy szkoły podstawowej (siedem lat) oraz uczniowie czwartej klasy szkoły podstawowej (10 lat). Dobór dzieci do badań był celowy – kryterium stanowiły ich kompetencje narracyjne. Na badania składały się dwa zadania dotyczące rozpoznawania i opisu fotografii twarzy (według kategorii: informacje ogólne, ubranie, elementy twarzy, inne). Wyniki badań potwierdziły możliwość przekładalności kodu obrazowego na kod werbalny u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Transmisja kodu werbalnego na kod obrazowy okazała się trudnym (dla badanych dzieci) zadaniem. Badania potwierdzają, że umiejętność ta rozwija się wraz z wiekiem dziecka.