W badaniu wzięło udział 74 studentów z szóstego roku Wydziału Lekarskiego Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie. W badanej próbie znalazło się 27 mężczyzn i 47 kobiet. Do zebrania materiału badawczego wykorzystano kwestionariusz ankiety. 69 respondentów deklarowało, że po ukończeniu studiów rozpoczną specjalizację w wybranym kierunku; tylko jedna osoba rozważała zmianę zawodu. Możliwość podjęcia specjalizacji z medycyny rodzinnej rozważali ankietowani w przypadku, kiedy nie będą mieć możliwości specjalizowania się w innej dziedzinie (24 wskazania), jeśli będą mogli uzyskać samodzielność i otrzymywać wysokie zarobki (3 wskazania), jeśli to da im szansę na znalezienie pracy (2 wskazania) i na kontakt z szerszym gronem pacjentów (2 wskazania). 40 studentów negatywnie odniosło się do możliwości specjalizowania się z medycyny rodzinnej – ze względu na brak zainteresowań, obawę przed nieporadzeniem sobie, przekonanie, że obecny program kształcenia w czasie studiów nie przygotowuje do samodzielnej pracy w podstawowej opiece zdrowotnej. Po ukończeniu studiów 17 respondentów planowało pracę w szpitalu klinicznym, dwóch w zakładzie naukowym, 18 w szpitalu wojewódzkim, 19 w szpitalu rejonowym, a 13 nie potrafiło jeszcze odpowiedzieć na to pytanie. Około 58% ankietowanych zamierzało podjąć specjalizację w zakresie podstawowych specjalności medycyny: chirurgii, położnictwa i ginekologii oraz pediatrii.