Celem badania była analiza zakresu, jakości oraz funkcji potocznej wiedzy o edukacji dzieci, młodzieży oraz dorosłych. Do zebrania materiału badawczego posłużono się rozmową wzorowaną na piagetowskiej metodzie klinicznej z osobami w wieku sześciu (N = 21), dziewięciu (N = 27), 12 (N = 26), 15 (N = 25), 19 lat (N = 13) oraz z osobami dorosłymi (N = 25). Łącznie próba liczyła 137 osób. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że najczęstszym źródłem wiedzy o edukacji były środki masowego przekazu. Niemal połowa respondentów (44,5%) kojarzyła termin „edukacja” z nauką, nauczaniem oraz uczeniem się. Zgromadzono również 103 różne cechy edukacji (jednak żadna z nich nie uzyskała kryterium powszechności, ani w całej próbie, ani w poszczególnych grupach wiekowych). Respondenci wśród cech neutralnych (37,8%) najczęściej wskazywali określenie „długa”, wśród pozytywnych (35,9%) – „potrzebna” oraz „dobra”, natomiast wśród cech negatywnych (26,2%) – „trudna”. Na podstawie zgromadzonego materiału ustalono również, że moment krytyczny w kształtowaniu oceny szkoły przypadał na klasę ósmą. Ponadto stwierdzono, że najważniejszym celem edukacji dla badanych osób był cel poznawczy (43,4%),w dalszej kolejności: cel pragmatyczny (30,2%), własny rozwój (17,3%) oraz cel społeczny (6,7%).