Przedmiotem badania uczyniono naukę języka angielskiego wśród uczniów trzecich klas gimnazjalnych. Wszyscy badani mieli stwierdzoną dysleksję. Sformułowano następujące pytanie badawcze: Jakimi komponentami motywacji zewnętrznej i wewnętrznej kierują się uczniowie dyslektyczni w nauce języka angielskiego w porównaniu z grupą kontrolną? W badaniu wzięło udział 30 uczniów, w tym 15 dziewcząt i 15 chłopców, uczęszczających do Gimnazjum nr 13 w Gdańsku-Brzeźnie i Gimnazjum nr 18 w Gdańsku-Zaspie. Grupę kontrolną dobrano proporcjonalnie do grupy badawczej. W obu grupach uczniowie kierowali się następującymi komponentami motywacji zewnętrznej: oceną szkolną, certyfikatem FCE, wymaganiami rodziców, osobą nauczyciela, lękiem przed drugorocznością, metodami stosowanymi przez nauczyciela oraz atmosferą podczas lekcji języka angielskiego. Z kolei do motywów wewnętrznych respondenci zaliczyli: przydatność języka angielskiego w uzyskaniu pracy, pragnienie wyjazdu za granicę, potrzebę rozwoju, przyjemność płynącą z nauki czegoś nowego i in. Osoby z obu badanych grup byli świadomi znaczenia ich osiągnięć szkolnych i ich wpływu na przyszłe decyzje. Mimo to wyniki badania wykazały znaczną dysproporcję między ocenami respondentów z obu badanych grup. Stwierdzono większą potrzebę zdobywania wiedzy wśród młodzieży z dysleksją. Z kolei obie grupy prezentowały różny poziom ambicji – większą ambicją charakteryzowały się osoby bez dysleksji. Dla młodzieży z dysleksją i bez dysleksją równie ważna była osoba samego nauczyciela języka angielskiego.