Badanie przeprowadzono w celu diagnozy związku pomiędzy strukturą relacji wewnątrzrodzinnych a spostrzeganym wsparciem społecznym od rodziny oraz przeżywanym poczuciem osamotnienia. W badaniu uczestniczyły 133 osoby dorosłe (w tym 114 kobiet oraz 19 mężczyzn) w wieku od 21 do 52 lat. Respondenci byli studentami studiów niestacjonarnych na kierunku pedagogika na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Do zebrania materiału badawczego posłużono się polską adaptacją skali FACES-IV D. Olsona (Skala Oceny Rodziny opracowana przez A. Margasińskiego). Dodatkowo wykorzystano Skalę Samotności UCLA D. Russell, L.A. Peplau, C.E. Cutrona w adaptacji J. Rembowskiego. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że typ rodziny różnicował respondentów zarówno pod względem spostrzeganego wsparcia społecznego, jak i poczucia osamotnienia. Okazało się, że rodzina zrównoważona zapewniała istotnie niższe (niż rodzina spójna oraz chaotycznie niezwiązana) poczucie osamotnienia w zakresie bliskiego osobowego kontaktu oraz poczucia więzi społecznych. Wykazano również, że wyższa zrównoważona spójność wiązała się z wyższym spostrzeganym wsparciem ogólnym, informacyjnym, materialnym, wartościującym oraz emocjonalnym.