Badanie przeprowadzono w celu analizy oraz pomiaru poczucia samotności oraz wsparcia społecznego u młodzieży w okresie dorastania. Badaniem objęto 743 osoby w wieku 12-19 lat. Respondenci byli uczniami 15 szkół podstawowych oraz 11 liceów ogólnokształcących i techników z 14 miast województwa śląskiego. Dobór próby miał charakter losowy, a uczestnictwo w badaniu było dobrowolne oraz anonimowe. Do zebrania materiału posłużono się Skalą do Badania Samotności w Okresie Dorastania. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że ważnymi predyktorami wysokiej samotności emocjonalnej respondentów była niska dostępność wsparcia społecznego percypowanego w relacjach rówieśniczych i rodzicielskich. Wykazano również, że predyktorami samotności społecznej była niska ocena dostępności wsparcia rówieśniczego i rodzicielskiego, a także płeć ankietowanych. Natomiast predyktorami samotności egzystencjalnej okazała się niska ocena dostępności wsparcia we wszystkich badanych obszarach relacji społecznych. Dodatkowo ustalono, że wiek nie był istotnym predyktorem poczucia samotności.