Badanie przeprowadzono w celu weryfikacji następujących hipotez: prawdopodobnie samotne matki są gorzej przystosowane niż matki z rodzin pełnych, bowiem mają podwyższony poziom lęku i agresywności; przypuszczalnie dzieci wychowywane tylko przez matki są gorzej przystosowane do warunków szkolnych, gdyż na poziom tego przystosowania wpływ mają wymienione wyżej elementy struktury osobowości matek samotnych (podwyższony lęk i agresywność). Do zebrania materiału badawczego posłużono się Kwestionariuszem do Samooceny Ch.D. Spielbergera oraz kwestionariuszem Nastroje i Humory A.H. Bussa i A. Durkee. Dodatkowo wykorzystano Kwestionariusz Zachowania się Dziecka w Przedszkolu i Szkole (CBI) E.S. Schaefera i M. Aaronson. Badaniem objęto 100 matek samotnych i 100 wychowywanych przez nie dzieci oraz 100 matek z rodzin pełnych i 100 dzieci wychowywanych w tych rodzinach. Średni wiek respondentek wynosił 30,5 roku, natomiast wiek badanych dzieci mieścił się w przedziale od 5,5 do 7 lat. W wyniku przeprowadzonego badania potwierdzono sformułowane hipotezy. Zgodnie ze zgromadzonym materiałem wykazano, że samotne matki były gorzej przystosowane niż matki z rodzin pełnych. Okazało się, że wyższy poziom lęku samotnych matek miał wpływ na kształtowanie się określonego stylu przystosowania dzieci do życia w szkole. Dodatkowo ustalono, że badane samotnie wychowujące dziecko cechowała większa skłonność do podejrzliwości, mocniejszego nasilenia urazy oraz silniejszego poczucia winy.