Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: Czy i w jakim stopniu występowały u badanej młodzieży wskaźniki pesymistycznego stylu wyjaśniania zdarzeń? Jaka jest częstotliwość ujawniania reakcji autodestruktywnych przez badane grupy młodzieży w latach 1994/95, 1996/97, 1998/99? Czy istnieje wzrostowa tendencja do ekspozycji zachowań autodestruktywnych w populacjach badanej młodzieży polskiej na przestrzeni lat 1994-1999? Jaki rodzaj reakcji i zachowań autodestruktywnych dominuje w populacjach badanej młodzieży w poszczególnych latach? Badaniem objęto 320 osób w wieku od 12 do 21 lat. Respondentów podzielono na cztery grupy: 80 osób w wieku 12-15 lat, skierowanych na konsultację psychologiczną w latach 1994/95 ze względu na ujawniające się różne trudności emocjonalne bądź wychowawcze; 80 osób w wieku 12-15 lat, zgłaszających się na konsultację psychologiczną w latach 1996/97 ze względu na ujawniające się trudności emocjonalne bądź wychowawcze; 80 osób w wieku 12-15 lat, zgłaszających się na konsultację psychologiczną w latach 1998/99 ze względu na ujawniające się trudności emocjonalne bądź wychowawcze; 80 osób w wieku 18-21 lat, szukających pomocy psychologicznej ze względu na trudności emocjonalne i objawy chorobowe na tle psychogennym (nerwicowym), o charakterze lękowym (jawnym i ukrytym), depresyjnym i psychosomatycznym. Do zebrania materiału posłużono się elementami skategoryzowanego wywiadu klinicznego oraz 10-itemowym kwestionariuszem skonstruowanym do weryfikacji zachowań autodestruktywnych i pesymistycznego stylu wyjaśniania zdarzeń. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono wzrost wskaźników autodestruktywnych w zachowaniach młodzieży szkolnej na przestrzeni lat 1994/95, 1996/97 i 1998/99. Wykazano, że wśród zachowań autodestruktywnych dominowały elementy tzw. autodestrukcji ukrytej (pośredniej). Jednocześnie okazało się, że autodestruktywność jawna korelowała we wszystkich badanych przypadkach z wysokim poziomem lęku, aktualną depresyjnością, zaburzeniami osobowości oraz przeżywanym kryzysem życiowym.