Poszukiwano odpowiedzi na następujące pytania badawcze, m.in.: Jaki poziom rozwoju oralnego reprezentują dzieci z ubytkami słuchu i jakie przyjąć reprezentatywne kryteria jego oceny? Jaki poziom ekspresji dźwiękowej występuje w badanych grupach dzieci? Jakie są trudności w rozwoju oralnym dzieci z wadą słuchu, co charakteryzuje ich głos i mowę? Procedura badawcza trwała sześć miesięcy. W badaniu wzięło udział łącznie 81 dzieci z klas I-VI w szkole specjalnej; dzieci borykały się z poważnym i głębokim ubytkiem słuchu. W badaniu posłużono się metodą eksperymentu, w którym wzięła udział również grupa kontrolna. Na podstawie wyników badania z użyciem multimedialnego stanowiska badawczego wykazano u badanych objawy charakterystyczne dla dysfonii hiperfunkcyjnej z cechami nosowania mieszanego albo zamkniętego. Dzięki stwierdzonym zmianom podano możliwości usuwania tych zmian, oparte głównie na rehabilitacji oddechowej oraz rehabilitacji głosu ze zwalnianiem napięcia mięśni krtani. Sformułowano następujący wniosek: Analiza statystyczna wyników skuteczności przyjętej procedury diagnostyczno-terapeutycznej wskazała, że terapia prowadząca do uzyskania prawidłowego oddychania dynamicznego jest ściśle powiązana z uzyskaniem prawidłowej wysokości głosu, natomiast praca strun głosowych z procesem nosowania.