Badania eksperymentalne miały na celu potwierdzenie, czy podstawą konstruowania działań metodycznych w profilaktyce i terapii zaburzeń percepcyjnych dzieci we wczesnym wieku szkolnym są neurologiczne prawidłowości leżące u podłoża czynności pisania i czytania. W badaniach porównano poziom gotowości do podjęcia systematycznej nauki czytania i pisania w grupach eksperymentalnych, w których przeprowadzano program profilaktyki i terapii, oraz w grupie kontrolnej. Badaniem objęto dzieci w wieku od pięciu do siedmiu lat. Na podstawie wyników badań stwierdzono, że trening niespecyficzny i specyficzny pozytywnie wpływa na opanowywanie czytania oraz elementów pisania przez dzieci we wczesnym wieku szkolnym. Ćwiczenia ściśle dostosowane do neurofizjologicznych prawidłowości, określających poszczególne elementy umiejętności czytania, dobrze oddziaływały na wyniki w opanowaniu czytania w grupie eksperymentalnej. W ramach ćwiczeń najpierw opracowywano litery jako oddzielne jednostki percepcyjne, następnie jako wielokierunkowe asocjacje, potem rozszerzano pole spostrzeżeniowe na sylaby, wyrazy jedno-, dwusylabowe, a w końcu odczytywano całe wyrazy. Do zalet opracowanej metody należy włączenie działań stymulująco-kompensacyjnych i korekcyjnych w dydaktykę przedszkolną oraz w pierwszych klasach szkoły podstawowej. Metoda ta umożliwia także indywidualne dopasowanie systemu dydaktycznego do możliwości ucznia z trudnościami w opanowaniu czytania. Pozytywne wyniki badań dowiodły o konieczności stosowania przez nauczyciela różnych technik stawiania diagnozy w przypadku ucznia z trudnościami w nauce czytania. Nauczyciel powinien umieć dostosowywać różnorodne sposoby terapii zindywidualizowanej do problemów ucznia.