Celem badania była diagnoza związku między wpływem więzi i relacji rodzinnych a występowaniem destrukcyjnych zachowań młodzieży oraz poznanie rzeczywistych powodów konfliktów między rodzicami a dziećmi. Badaniem objęto 236 uczniów (44% dziewcząt) z klas ponadgimnazjalnych. Wśród respondentów 40% stanowiły osoby uczęszczające do liceum, 55% – do szkół technicznych, a 5% – do szkół zawodowych. W badaniu posłużono się metodą sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem autorskiej ankiety. Do analizy danych zastosowano program SPSS oraz test zgodności chi-kwadrat. Zgodnie ze zgromadzonym materiałem stwierdzono, że funkcjonowanie i emocje w rodzinie kształtowane są przez sytuację rodziny oraz jej status finansowy, który warunkuje również wybór i przebieg kształcenia dzieci. Zaobserwowano, że trendem panującym w procesie wychowywania dzieci były ogólna akceptacja, wyrozumiałość oraz partnerstwo wobec dziecka. W badanej grupie nie odnotowano istotnego wpływu stosunków wewnątrzrodzinnych na uzyskiwane przez dzieci osiągnięcia szkolne. Zgodnie z udzielonymi odpowiedziami 33% osób z matką miało dobry kontakt, a średni – 18%. Badani uczniowie najgorzej oceniali swoje relacje z ojcem (5% określiło je jako złe, a 3% jako bardzo złe). Odnotowano zależność między częstością kłótni w rodzinie a wynikami uzyskiwanymi przez dzieci w toku nauczania. Zdaniem 56% respondentów spory rodzinne zdarzały się sporadycznie (od 2 do 3 razy w miesiącu), co zdecydowanie częściej zdarzało się w domach uczniów, którzy osiągali średni poziom ocen (63%). Okazało się również, że ankietowani często wchodzący w konflikty z opiekunami w większości uzyskiwali złe oceny w szkole (38%). Jednocześnie ustalono, że 4% osób kłóciło się codziennie, a 17% nie miało żadnych sytuacji konfliktowych z rodzicami.