Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: W jaki sposób młodzież ocenia zjawisko przemocy w rodzinach rówieśników? W jakim stopniu badana młodzież doświadcza przemocy od członków swojej rodziny? Jakie są najczęstsze reakcje badanej młodzieży na przemoc? Do zebrania materiału posłużono się autorskim kwestionariuszem. Próbę stanowili uczniowie gimnazjum (w tym 56% chłopców) z województwa lubelskiego, wychowujący się w pełnych rodzinach (N = 100). Zgodnie z udzielonymi odpowiedziami ustalono, że przemoc miała miejsce w 60% rodzin badanych osób (najczęściej występowała w formie psychicznej). Jednocześnie okazało się, że większość uczniów bardzo dobrze lub dobrze oceniła własne kontakty z matką (relacje z ojcem zostały przez ankietowanych ocenione znacznie gorzej). W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono również, że większość respondentów, będąc świadkami przemocy w domach swoich kolegów, najczęściej nie reagowała (69%); 20% próbowało wspierać emocjonalnie ofiary przemocy (np. rozmową). Zaobserwowano ponadto, że świadkowie agresji rodzinnej zdecydowanie częściej usprawiedliwiali niewłaściwe zachowanie matek niż ojców. Dodatkowo ustalono, że ponad połowa ankietowanych nie szukała pomocy w związku z doznawaną przemocą domową (15% rozmawiało o swojej sytuacji z przyjaciółmi, 8% dzieliło się przeżyciami w internecie, 6% rozmawiało z matką, a 4% z pedagogiem szkolnym).